อ่านหนังสือ "วิถีแห่งสตีฟ จอบส์" เขียนโดย เจย์ เอลเลียต
อดีตรองประธานอาวุโสของแอปเปิล ผู้ที่ว่ากันว่าเคยเป็นเหมือนมือซ้ายของ
"สตีฟ จอบส์" ในการทำงาน (สตีฟ จอบส์ถนัดซ้าย)
ก็อ่านเพลินๆ ดี ได้เห็นแง่มุมอะไรต่างๆ นาๆ ที่เบื้่องหลังไม่ง่ายเอาเสียเลย แต่แล้วก็ไปสะดุดตรงท้ายๆ เล่ม ที่พูดถึงหลักการเด่นๆ ของเขาในการบริหารแอปเปิล เลยลองยำเล่นๆ ดูสักหน่อย ว่าถ้าเปลี่ยนมาเป็นหลักการของนักเล่าเรื่องผ่านงานเขียน จะพอเป็นไปได้ไหม
...
จงหลงใหลไปกับทุกรายละเอียดของงานเขียนที่คุณกำลังลงมืออยู่
เมื่อมีภาวะบางอย่างผุดขึ้นมาสู่คุณ ความมุ่งมั่นอย่างเต็มเปี่ยมและลงมือทำงานอย่างหนัก คือสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง
รับฟังผู้อื่น และลงไปสัมผัสกับผู้คน เรื่องราว และสภาพแวดล้อมที่จะเป็นต้นทุนของเรื่องที่จะเล่าให้มากที่สุด
ผลิตงานเขียนที่ผู้อ่านทุกคนมีโอกาสได้ทำความเข้าใจด้วยตัวเอง ไม่มีผิด ไม่มีถูก และคงไม่มีประโยชน์อะไรกับเรื่องเล่าปลายเปิด ที่ปิดมิดชิดกับการตีความ
ต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเอง และจริงใจต่อสิ่งที่จะเล่าอย่างที่สุด
จงแน่ใจว่างานเขียนตรงหน้าก็คือตัวคุณ และคุณเองก็กำลังส่งต่อบางอย่างทั้งในฐานะผู้เล่า และผู้ที่กำลังพยายามทำความเข้าใจตัวเอง
หมั่นขอบคุณคนรอบข้างที่เป็นส่วนหนึ่งกับความพยายามของเรา และยินดีกับความสำเร็จระหว่างทางของตนเอง
ตระหนักว่าการลงมือเขียนอะไรขึ้นมา จำเป็นต้องได้รับการพัฒนาอย่างสม่ำเสมอ เพื่อให้เข้าใกล้เป้าหมายในการเข้าใจเนื้อหาอย่างรอบด้าน เข้าถึงวิธีเล่าอย่างสร้างสรรค์ และเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งกับภาษาที่สละสลวยได้อย่างพอเหมาะ
อย่าไปฟังคนที่บอกว่าคุณไม่มีทางทำได้ หากจะต้องหยุดมันจริงๆ ขอให้คุณฟังเสียงของตัวเอง
