ความเป็นคน

ความสงสัย ใคร่รู้ ในตัวคน
ความสับสน ค้นหา พลางสงสัย
ความเป็นคน อดทนไป เพื่อผู้ใด
เหยียบโลกไป เหยียบเข้าไป เหยียบย่ำตน

หนึ่งชีวิต ไม่ศรัทธา แสนเซซัด
เชื่อถนัด ว่าไม่ใช่ ที่ของฉัน
อึดอัดใจ เดินก้าวไป ทีละวัน
ไร้ความฝัน สิ้นกำลัง แต่ต้องไป

ช่างแปลกแยก ไร้ที่ยืน ฝืนเหลือทน
ความเป็นคน ว่าประเสริฐ เกิดยากแท้
คล้ายเข้าใจ แต่ก็ไม่ จนร่อแร่
หวังเพียงแต่ ได้สัมผัส คุณค่าคน

พยายาม อย่างเต็มที่ เพื่อค้นพบ
ก่อนจุดจบ หวังว่า ไว้สักวัน
ตัวของฉัน จะคว้าไว้ ไม่ต่างกัน
เพื่อความฝัน เพื่อตัวคน เพื่อตัวเอง

วันเกิด

ปีละครั้งทำให้ได้ทบทวน
วันคืนหวนเบลอชัดเข้ามาหา
นับถอยหลังสู่วัยแก่ชรา
เดี๋ยวไม่นาน ก็ตายห่า แล้วนะเรา

ฉันเกิดมาเป็นคนโดยสองคน
สร้างสับสน คำถาม และสงสัย
ในหลายครั้ง ไม่เข้าใจ เกิดทำไม
แต่อย่างไร ฉันจะเป็น เด็กดีดี

มาอีกครั้ง วันแรกของวันที่เหลือ
ฉันอยู่เพื่อ สร้างความหมาย และคุณค่า
ให้กับตน ให้กับท่าน ให้กับฟ้า
ไปช้าๆ ไม่ต้องรีบ เดี๋ยวก็ตาย

หลากหลายคน ที่ผ่านมา ในชีวิต
ทั้งใกล้ชิด ห่างเหิน และห่างหาย
คิดย้อนไป ก็ไม่เคย นึกเสียดาย
ขอบใจหลาย ทุกๆ ท่าน ชะเอิงเอย

พังทลายแล้ว พังทลายเล่า

1
เข้าใจได้ไม่ยากว่าข้อเท็จจริงของมนุษย์แบบโลกย์ๆ ก็คือ ชีวิตมีทั้งรัก-ชัง, สมหวัง-ผิดหวัง, ดีใจ-เสียใจ, ได้รับมา-ต้องเสียไป ฯลฯ

ส่วนข้อเท็จจริงของมนุษย์ที่เข้าใจในธรรม เข้าใจสรรพสิ่ง เขาก็คงแทบไม่ทุกข์โศกกับความเป็นไปต่างๆ แทบจะหมดสิ้นความเขลา ความเศร้า ความงี่เง่าต่างๆ นาๆ กระทั่งดำเนินชีวิตไปด้วยความสงบ เบิกบาน และมองสิ่งที่ผ่านเข้ามาด้วยสายตาของผู้เข้าอกเข้าใจ

อย่างน้อยๆ ถ้าสามารถประคับประคองเรื่องราวไกลออกไปด้วยความรอบคอบ จิตใจอันสัตย์ซื่อ เจตนาอันบริสุทธิ์ กระทั่งสิ่งต่างๆ ค่อยๆ เคลื่อนมาตรงหน้า ใครๆ ก็คงหวังว่าการมุ่งสร้างแต่เหตุดีๆ จะต้องดลบันดาลให้สิ่งที่เหล่านั้นเป็นไปดังหวัง หรือไม่ก็อย่าผิดหวังเลย

ไม่มีใครหรอก ที่อยากประสบพบเจอกับการสูญเสีย มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย ที่เขาจะต้องมาเจอกับความเลวร้าย

เราอยู่กับความเข้าใจเหล่านี้มาตลอด

2
หนังสือธรรมะเกี่ยวพันกับผู้เข้าใจธรรมะ การอ่านหนังสือธรรมะน่าจะช่วยให้ชีวิตหลังจากนั้นเบาโล่งโปร่งสบาย เราเข้าใจในเชิงความเป็นเหตุเป็นผล กระทั่งเข้าใจแบบดื่มด่ำกับเหตุการณ์ยากคาดเดาที่กำลังจะเกิดขึ้นทีละอย่างทีละสิ่ง

มากบ้างน้อยบ้าง เมื่อเข้าใจ วางเฉย คลี่คลาย มากขึ้นๆ ปัญหาเหล่านั้นก็คงหมดไป

'เมื่อทุกอย่างพังทลาย' โดยเพม่า โชดรัน เป็นหนังสือธรรมะที่ยุติความเข้าใจนั้นของฉันจนแทบหมดสิ้น ปัญหาที่เคยหลบๆ ซ่อนๆ ไม่ได้จางไปเลยแม้แต่น้อย มันยังอยู่ครบถ้วน แถมคำพูดในหนังสือก็แทบจะขับไสให้ฉันกลับไปอยู่กับความโกลาหลนั้นอีกรอบ

ให้ตายสิ ไม่ได้เข้าใจอะไรมากขึ้นเลย หนังสือธรรมะเล่มนี้ไม่มีเค้าลางของการเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานเอาเสียเลย

ฉันลองเดินไปยังสวนอักษรช้าๆ แล้วจึงเริ่มรู้สึกบางอย่างขึ้นมา เพม่าบอกว่านี่ไม่ใช่การกลั่นแกล้งคนฟุ้งซ่านในธรรม แต่นี่เป็น 'หนทางของนักรบ' ใช่...หนทางธรรมดามากๆ นี่แหละ คือ 'หนทางแห่งจิตวิญญาณ'

หนังสือฟาดฉันอย่างจังด้วยการบอกว่า ...ต้องเลิกคิดว่าหากเข้าใจในธรรม ชีวิตในวันต่อๆ ไปจะหมดสิ้นปัญหา ธรรมทำได้เพียงพาเราเข้าไปสนิทสนมกับปัญหา และเราเองนั่นแหละที่จะหาทางอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบไม่เอาเป็นเอาตายซึ่งกันและกัน...

ปัญหามีอยู่ทุกหนแห่ง และชีวิตก็พร้อมพังทลายได้ทุกวินาที

3
ชีวิต 'นักรบ' เพิ่งเริ่มต้น

นักรบที่มีชั้นเชิงในการใช้อาวุธ ก็หาได้การันตีว่าร่างกายจะปราศจากริ้วรอย ตราบเท่าที่เขายังเป็นนักรบ และยังต้องออกรบอยู่ทุกเวลา

คุณมีสิทธิที่จะหลบหลีกความโกลาหลได้อย่างเต็มที่ แต่ไม่มีใครกล้ารับประกันว่าความโกลาหลนั้นจะไม่เดินทางมาหาคุณ

ต่อให้คุณฝึกฝน คุณคล่องแคล่ว คุณเข้าขั้นนักรบผู้แข็งแกร่งและมีปัญญา แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องราวบนสนามรบ

บนสนามรบไม่เคยการันตีความปลอดภัยแก่ผู้ใด