ถามว่าความฝันคืออะไร
...ไม่มี
ถามว่าเป้าหมายในชีวิตคืออะไร
...ไม่มี
ถามว่าวันนี้อยู่เพื่ออะไร
...ฉันไม่อยากอยู่ ฉันเหนื่อย ฉันหน่าย ฉันผิดหวังกับโลก กับผู้คน กับสังคม กับตัวเอง
แต่ในเมื่อฉันไม่ประสงค์จะยุติชีวิตตัวเองโดยตั้งใจ ฉันจึงต้องอยู่ต่อไป
แม้จะสำรวจเจตนาตัวเองอยู่เสมอ ว่าชีวิตที่เหลือไม่ปรารถนามุ่งร้ายต่อผู้ใด ไม่แก้แค้น ไม่เอาคืน ไม่เอากันให้ตายไปข้างหนึ่ง ยอมได้ก็ยอม ยอมไม่ได้ก็ขออภัย ทุกๆ วัน ฉันพยายามอย่างเต็มที่เต็มแรง แต่พฤติกรรมเคยชินของฉัน ก็ยังทำร้ายผู้คนในแห่งอยู่ร่ำไป
อยู่กับใครก็ทะเลาะ คุยกับใครก็โวยวาย เจอหน้าใครก็มีปัญหา ตั้งแต่เพื่อนฝูง เพื่อนร่วมงาน พี่น้องหลากกลุ่ม ผู้ใหญ่ทุกเพศวัย ฉันล้วนกราดปะทะไปเสียทุกคน
หดหู่ เสียใจ ผิดหวังกับตัวเอง ไม่อยากทำให้ใครมีปัญหากับท่าทีหยาบคายของตัวเองแม้เพียงสักครั้งเดียว
บางที... ฉันคงต้องลดปฏิสัมพันธ์กับทุกคนให้เหลือน้อยที่สุด มนุษย์แบบฉันคงถูกส่งมาให้อยู่คนเดียว ถึงจะปลอดภัยต่อคนอื่นและตัวเองมากที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น