"บทกวีไม่ใช่ตัวคุณ เป็นเพียงช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ชั่วขณะที่เคลื่อนผ่านคุณไป ชั่วขณะซึ่งคุณตื่นรู้พอที่จะเขียนมันออกมา และฉวยเวลาตรงนั้นไว้" นาตาลี โกลด์เบิร์ก
...
ที่ผ่านมาฉันหลงคิดไปว่าห้วงขณะที่ฉันสัมผัส
ความสัตย์จริง ความดีแท้ และความงดงาม
เหล่านั้นเป็นสมบัติส่วนตัวที่ฉันหามาได้
ฉันกำลังครอบครองมันไว้
ฉันคิดเช่นนั้น
ฉันหลงคิด
ใช่ ใช่ที่สุด
ฉันรู้สึกว่ามันเป็นดังที่เธอว่า
เธอเปรียบเปรยได้ตรงไปตรงมา
ฉันขอบคุณ
เธอบอกฉันว่ามันไม่ใช่ มันไม่ใช่เลย
สรรพสิ่งเหล่านั้นหาใช่ของฉัน
ฉันเพียงอยู่ในภาวะดิ่งลึกชั่วขณะ
และเพียงสัมผัสบางสิ่งบางอย่างออกมาได้
กระทั่งมันค่อยๆ เลือนจางหายไป
ฉันจดจำมันไว้ในห้วงความคิด
ฉันบันทึกมันไว้ในถ้อยภาษา
ฉันมองหาคนเห็นด้วย
ฉันคิดว่าฉันเป็นเช่นนั้น
ฉันขอบคุณเธออีกครั้ง
ฉันขอบคุณภาวะดิ่งลึก
ฉันได้รู้ว่าสรรพสิ่งที่ปรากฏขึ้นหามีเจ้าของไม่
บทกวีไม่ใช่ตัวฉัน
บทกวีคือบทกวี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น