ถ้าเลือกได้ ผมเองก็อยากมีชีวิตที่ปกติสุข
ไม่ต้องหวือหวา ขอแบบบ้านๆ ง่ายๆ ประคับประคองไปได้ทีละวัน-ทีละวัน
ผมว่าคุณเองก็คงอยากมีชีวิตที่ปกติสุข
ไม่ว่าผมหรือคุณหรือใคร ก็คงคิดเห็นไม่ต่างกัน
หลายเดือนมานี้ ผมรู้สึกชีวิตตัวเองมันไม่ปกติเอาเสียเลย
เอาจริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหม่นักหรอก
ที่ผ่านมาผมมักมีปัญหากับผู้คนรอบข้าง สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัว
และแน่นอน ผมมีปัญหากับตัวเอง
แต่ช่วงนี้มันมากเป็นพิเศษ มากจนเสียผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเป็นบ้า
ผมไม่พอใจคนนั้น ไม่พอใจสิ่งนี้ และไม่พอใจตัวเองวันละหลายๆ รอบ
นี่ขนาดผมไม่ใช่คนที่มีภารกิจในแต่ละวันอะไรให้วุ่นวาย
ผมเองยังเสาะหาความวุ่นวายมาอยู่ในหัวได้ตั้งมากตั้งมาย
ชีวิตผมไม่ปกติสุขเอาเสียเลย
ผมเปิดทีวี ดูข่าว ดูรายการต่างๆ ไปตามประสา
ก็เริ่มที่จะไม่พอใจกับภารกิจของสื่อมวลชนที่ผลิตซ้ำความกลวงโบ๋ของชีวิต
ก็เริ่มหงุดหงิดกับรายการที่พยายามหลอกล่อให้เสียเงินซื้อของที่ไม่จำเป็นกับชีวิต
หนักเข้าผมเริ่มไม่พอใจกับท่าทีของทุกๆ คนที่แสดงออกถึงชีวิตอันฉาบฉวย
ผมดูทีวีไป ผมหงุดหงิดไป ผมรู้สึกว่าข้างในตัวเองหนักหนาเอาการ
เสพความกลวงโบ๋ ความหลอกลวง และสารพัดสิ่งฉาบฉวยของมนุษย์
จะว่าไป ผมเองก็ไม่ได้มีคุณค่าต่อโลกใบนี้เท่าไรนักหรอก
ก็คงใช่
ผมเหนื่อยหน่ายอยู่ทุกวี่วัน จะบ้าตาย
ใจคอผู้คนจะใช้ชีวิตกันแบบนี้ไปถึงไหน
ไม่คิดอยากมีชีวิตที่ปกติสุขบ้างหรือไง
ผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุข
แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง
ก็ในเมื่อ พวกเขาทุกคนทำตัวแบบนี้อยู่
ผมเหนื่อย ผมหน่าย ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
ผมลุกออกมาจากทีวี
แต่ทีวีก็ยังเปิดทิ้งไว้
ไม่ได้จะอยากติดตามอะไรมากนักหรอกนะ
ก็แค่อยากรู้ว่าความไร้สาระทั้งมวลมันจะมีอะไรอีกบ้าง
เพราะผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุข
อยากเปลี่ยนให้คนเหล่านั้นเลิกทำตัวแบบทุกวันนี้
เพราะผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุขจริงๆ
ถ้ามีมนต์วิเศษสักอย่างในมือ
ผมอยากเปลี่ยนพวกเขาให้มีแก่นสาร
ทำอะไรเพื่อคนรอบข้าง เพื่อโลกใบนี้
เพราะผมเคยได้ยินว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคมผมไม่มีทางที่จะไม่เจอกับพวกเขา
ไม่วันนี้ ก็พรุ่งนี้ หรือวันใดวันหนึ่ง
ผมก็ต้องออกจากบ้านไปเจอคนนั้น คนนี้ ที่มีนิสัยแบบที่ผมเล่าให้พวกคุณฟังนี่ไง
ในเมื่อไม่อยากให้พวกเขามีนิสัยแย่ๆ
ผมเองก็เลยต้องหนักแน่นกับตัวเอง
กวดขันให้ทุกๆ การกระทำของตัวเองไม่ไปแทรกแซงความรู้สึกของคนอื่น
จนพวกเขาต้องมาต่อว่าผมเอาจนได้
แต่ผมก็ไม่เคยทำมันได้สักที
ผมแม่งเริ่มรำคานตัวเองทุกวัน
ทำไมผมต้องเผลอทำตัวให้คนรอบข้างไม่พอใจด้วยวะ
ไม่เคยตั้งใจเลยจริงๆ นะ ที่จะเผลอทำอะไรแบบนั้น
แล้วยังไงล่ะ คุณก็คงคิดว่าผมเองจะมาอ้างแบบนั้นไม่ได้หรอก
ใช่ ผมทำ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะมาอ้างว่าไม่ได้เจตนา
วันก่อนก็หงุดหงิดกับตัวเอง เมื่อวานก็ด้วย วันนี้ก็อีก
แม่งเอาจริงๆ ก็เกือบทุกวันที่ผมเริ่มหงุดหงิดกับตัวเอง
ผมไม่อยากทำให้ใครไม่พอใจ ชีวิตที่ผมเกิดมาเป็นมนุษย์ทั้งที
อยากให้ทุกวินาทีมีคุณค่า มีความหมาย มีประโยชน์กับคนอื่นๆ
รับไม่ได้จริงๆ ที่จะปล่อยให้การกระทำไปบั่นทอนความรู้สึกคนอื่น
ผมวุ่นวายใจเป็นบ้า ผมกำลังจะเป็นบ้าแล้ว
หรือจริงๆ ผมเป็นบ้าไปแล้ว แต่ผมไม่ยอมรับมัน
ผมลองนึกว่าทำไมพวกเขาและตัวผมเองถึงเป็นเช่นนี้
ใช่ ไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบ
ทุกคนผิดพลาดกันได้เป็นเรื่องปกติ
ชีวิตที่เปี่ยมด้วยแก่นสารอาจไม่มีอยู่จริง
แล้วยังไง ผมรับไม่ได้หรอกนะที่จะใช้ชีวิตแบบห่วยๆ
ไม่มีประโยชน์ ไม่มีความหมาย ไม่มีคุณค่าต่อโลกใบนี้
ปวดหัว ปวดใจ ปวดเนื้อปวดตัว
ความคิดทะลักเข้ามาในการรับรู้ผมอย่างไม่หยุดหย่อน
มันมา มันฟาดฟันกันอยู่ในหัว มันไม่ยอมไป
ผมกำลังจะเป็นบ้า
ไม่นะ ผมไม่อยากเป็นบ้า ผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุข
ไม่ต้องการอะไรมากมาย ขอแค่ประคับประคองในแต่ละวันให้ไม่ย่ำแย่จนเกินไป
ผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุขจริงๆ
ได้โปรดเถอะความคิดทั้งหลาย
ได้โปรดเถอะตัวผมเอง
ได้โปรดเถอะ
ผมอยากมีชีวิตที่ปกติสุข
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น